مقدمه
آنچه پيش رو داريد، گامي است هر چند مختصر در راستاي آشنايي با عرفان هاي نوظهور که توسط فرهيخته حوزه و دانشگاه حجت الاسلام حمزه شريفي دوست (زيد عزّه) تهيه و تدوين شده است.
بر آنيم با توفيق خداوند، به تدريج ادامه اين مجموعه را تقديم شما خوبان كنيم. پيشنهادها و انتقادهاى سازنده شما، راهنماى ما در ارائه شايسته و پربارِ مجموعه هايى از اين دست خواهد بود.

«رياضت» در لغت چند معنا دارد:
1. تحمل رنج و تعب براى تهذيب نفس و تربيت خود يا ديگرى.
2. تمرين و ممارست.
3. كوشش و سعى.
4. گوشه نشينى توأم با عبادت و كفّ نفس[1].
در اصطلاح؛ يعنى، تحمل رنج و مشقت و از نظر جسمانى خود را در محدوديت قرار دادن و در قبال آن به يك توانمندى هاى روحى رسيدن.
انواع رياضت
از يك چشم انداز مى توان رياضت را به دو نوع تقسيم كرد:
1. رياضت به صورت مطلق؛ قطع نظر از آموزه هاى دينى.

پيش از ارزيابي مطالب مطرح شده توسط آقاي يعقوبي لازم است به نكته مهمي در زمينه چنين مباحثي توجه شود و آن اينكه اگر به صورت كلي بخواهيد پيرامون شناخت عملكرد و مواضع افراد ، تشكل ها اعم از مذهبي يا سياسي و... قضاوت و ارزيابي صحيحي داشته باشيد بهترين راه اين است كه اين اقدام بر اساس معيار و ملاك هاي دقيق و معتبر صورت پذيرد

يكي از فرضيه‌هايي كه در مورد قدرت ذهن در بعضي از معنويت‌هاي نوظهور ارائه مي‌شود؛ فرضيه جذب مي‌باشد، تعريف‌هاي متفاوتي از آن شده است كه به عنوان نمونه گفته شده است: هر چيز را در ذهنت مجسم كني، آن را در دست‌هايت خواهي داشت.

يكي از ويژگي هاي جنبش هاي معنوي نوپديد فروكاهش كردن مفاهيم متعالي معنوي مي باشد كه از حقيقت معناي خود تهي مي شود يكي از اين مفاهيم معنوي بحث دعا مي باشد كه خانم كاترين پاندر با اختصاص دو جلد كتاب با عنوان « قدرت دعا » رويكردي پوزيتيويستي و اومانيستي به معنويت دارد

در پاسخ به مطالب زير توجه كنيد :
الف. طالع بيني، كف بيني، رمالي، اگر چه ممكن است از علوم غريبه باشد و برخي از اشخاص اين علم را داشته باشند ولي چند مطلب در اين زمينه قابل اشاره است:

در این باره دانستن مطالب زیر شایان توجه است:
الف)رياضت در لغت عرب به معني تمرين و ممارست است و مرتاض يعني اهل رياضت؛ يعني رضايت كش. رياضيّات را هم رياضيّات گفته اند از ان جهت كه ذهن را تمرين مي دهد. ورزش را هم رياضت مي گويند.

شيطان پرستها نوعي ربوبيت براي شياطين قائل هستند. ريشه عقايد موهوم اين گروه را بايد در عقايد تئوري كه قائل به دو منشأ خير و شر براي جهان هستند جست وجو نمود. چنان كه در آيين هاي متعدد ديگري نيز اين نگرش وجود دارد. اين فرقه و گروه، فاقد مباني روشن بر مسلك خود هستند و تنها با يك سري انگاره هاي باطل به حيات خود ادامه مي دهند.

پاسخ اجمالي:
قول به تناسخ در واقع انكار معاد است. لذا تمام آيات اثباتگر معاد، در حقيقت، ردّ تناسخ نيز محسوب مي شوند.
طبق براهين عقلي كه فلاسفه اسلامي ارائه نموده اند ، تناسخ ( انتقال روح يك نفر به بدن دنيايي ديگري بعد از مرگ بدن اوّل) امري است ذاتاً محال. لذا هر انساني فقط با يك بدن مادّي زاده مي شود و بعد از مرگ نيز محال است روح او به بدن مادّي ديگري منتقل گردد.

نقدهاي مختلفي به ايده هاي اصلي اين گروه وارد است:يكي از اشكالات اساسي اين گروه پذيرش تكثرگرايي ديني است. يعني راه رسيدن به خدا را از راهي امكان پذير مي دانند و تكليف معنويت را از ديانت جدا مي كنند و مي گويند كه انسان از غير راه دين مي تواند به خدا و رضايت او دست يابد.